Prezentowaną osadę po raz pierwszy wymienia dokument Władysława Łokietka z 1307 roku.
W 1453 biskup krakowski Bodzanta poświadcza, że kanonik krakowski i kanclerz wielkopolski Otto uposaża kościół w Goleniowach karczmą w Chebdziach.
W początkach XV wieku Chebdzie lub tylko jego część posiadał Więcław Gil z Lubachów, a w roku 1414 kupił je od wdowy po nim Jan Naszon z Ostrowiec (dziś Ostrów) w powiecie wiślickim.
Folwark w Chebdziach odnotowano dopiero w roku 1529. Z lustracji dróg w województwie krakowskim przeprowadzonej w roku 1570 dowiadujemy się, że właścicielem Chebdzie był wtedy kanclerz koronny Walenty Dębiński. W roku 1629 Chebdzie wraz ze wsią Goleniowy posiadał Stanisław Jordan, a w kilkadziesiąt lat później miał je Piotr Kochanowski z Policznej w powiecie radomskim, kasztelan radomski. Po Kochanowskim, być może już w roku 1691, odziedziczył je znany poeta epoki baroku Wespazjan Kochowski.
Kolejnymi właścicielami tej wsi byli Michałowscy. W roku 1708 Mikołaj Michałowski, sekretarz królewski i kanonik przemyski przekazał połowę swoich dóbr rodzonemu bratu Józefowi, w tym także Chebdzie. Kiedy zmarł w 1755 roku wieś przypadła jego najstarszemu synowi Franciszkowi.
Kopiec T.Kościuszki przed usunięciem tablicy pamiątkowej
W roku 1827 Chebdzie liczyły 7 domów i 70 mieszkańców, w roku zaś 1938, według źródeł kościelnych, tamtejszy dwór i wieś miały 273 mieszkańców. Liczba mieszkańców w 2004 roku – 167, liczba domów – 48.
Wieś zajmuje przeszło 276 ha i są to głównie grunty rolne – 254,98 ha, użytki zielone- 1,11 ha, pozostałych gruntów 20,16 ha. Jest to jedna z nielicznych wiosek w powiecie włoszczowskim, która nie posiada lasów.
W miejscowości znajduje się dwumetrowy kopiec Kościuszki, znajdujący się na żółtym szlaku turystycznym z Moskorzewa do Szczekocin (szlaku „kosynierów”), prowadzącym po polach bitwy pod Szczekocinami, która rozegrała się w 1794 r. na polach między wsiami Chebdzie i Wywła.
Kopiec T.Kościuszki w Chebdziu – stan obecny
Prócz żółtych znaków na szlaku Kosynierów, wyróżniają go wiązki osadzonych na sztorc kos, ustawionych na trasie, która prowadzi m.in. koło kopców Kościuszki i Grochowskiego (nazywanego też Kosynierów) oraz Prusaków.
Naczelnik Kościuszko miał według tradycji dowodzić polskimi oddziałami z górującego nad okolicą wzgórza między wsiami Chebdzie i Przybyszów. W 1917 roku, w setną rocznicę śmierci Kościuszki, usypany tam został kopiec i posadzona czarna topola. Obok niej rosną dwie młode brzozy. Na około półtorametrowym kopcu stoi czarny metalowy krzyż. Niestety, nie ma już żadnej tablicy z informacją, komu to miejsce jest poświęcone.
Szlak Kosynierów ma 16 km długości, rozpoczyna się koło pomnika Tadeusza Kościuszki na rynku w Szczekocinach, a kończy przed kościołem w Moskorzewie.
Źródło:
Słownik Geograficzno – Historyczny Powiatu Włoszczowskiego, praca zbiorowa pod redakcją Stanisława Janaczka, Włoszczowa 2005.
