Wieś położona w północno-zachodniej części gminy Moskorzew. Przez szereg wieków przypisana była do rozległej parafii dzierzgowskiej, od niedawna należy do niewielkiej parafii Drużykowa. Graniczy z gminą Radków i Szczekociny.
Pierwsza pisemna wzmianka o tej miejscowości pochodzi z 1376 roku.
Jako właściciel wsi w latach 1376 – 1382 występuje Świętosław Bieganowski, będący również współwłaścicielem Bieganowa. Jeszcze w latach osiemdziesiątych XIV wieku jako właściciele części Dąbrówki występują w źródłach Giedko oraz mikołaj z Bieganowa, który w roku 1389 sprzedał za 120 grzywien Witowi z Góry dziedziczoną przez siebie część Dąbrówki. Na początku XV wieku kanonik krakowski Mikołaj z Moskorzewa i jego brat Klemens oddali w zastaw część swojej Dąbrówki, a w roku 1415 Adam zwany Szyniga sprzedał w Dąbrówce łan pola.
Krzyż przydrożny w Dąbrówce
Właścicielem całej Dąbrówki stał się prawdopodobnie dopiero w drugiej połowie XV wieku Jan Moskorzewski, dziedzic Moskorzewa i paru innych okolicznych miejscowości. W latach sześćdziesiątych i osiemdziesiątych XVI wieku właścicielami wsi byli nadal Moskorzewscy. W tym czasie w Dąbrówce był folwark, 6 łanów kmiecych oraz karczma z jednym łanem odłączonym od folwarku. Był też drugi łan odłączony od folwarku, uprawiany przez dwóch chłopów – Stanisława i Chochołka. We wsi znajdowała się także jedna zagroda bez roli.
W latach 1626 i 1680 wieś dzieliła się wtedy na część należącą wtedy do Gidzickich i drugą, która stanowiła własność Pągowskich.
W roku 1780 jako właścicielka Dąbrówki występuje Urszula z Morstinów Dembińska. Na początku XIX wieku Dąbrówka stanowiła już jedną wieś i w roku 1827 wykazano w niej 13 domów i 81 mieszkańców. W przeszło pół wieku później domów było tam zaledwie 7, mieszkańców zaś 75. Grunty orne obejmowały 123 morgi. W roku 1938 Dąbrówka liczyła 165 osób i 21 domów, a w 2004 – 61 mieszkańców i 40 domów. Wieś liczy 120,3 ha; 81,8 ha to grunty orne, lasy nieco ponad 21 ha, a pozostałe grunty przeszło 17 ha.
Źródło:
Słownik Geograficzno-Historyczny Powiatu Włoszczowskiego, praca zbiorowa pod redakcją Stanisława Janaczka, Włoszczowa 2005.
