Dwuczłonowa nazwa wsi świadczy, że powstała z inicjatywy – z woli – właścicieli Chlewic i na terenach będących ich własnością.
Pierwsza znana wzmianka pisemna o Chlewskiej Woli pochodzi z roku 1385, a zawiera ją dokument królowej Jadwigi, z którego dowiadujemy, że właścicielem tej wsi był Spytek z Mieleszyna, wojewoda krakowski. W roku 1447 Chlewska Wola wraz z Chebdzie należała do Andrzeja Piecza. Osada ta jeszcze w roku 1464, kiedy stanowiła własność Jana Odrowąża, nie była formalnie wydzielona z dóbr chlewickich, nadal też obu tych miejscowości nie rozdzielały kopce graniczne. Przekaz z 1466 roku obydwie wsie traktuje już jako w pełni samodzielne jednostki osadnicze.
Dworek w Chlewskiej Woli – tak wyglądał kiedyś
Nie wiadomo dokładnie, kto odziedziczył Chlewską Wolę po Odrowążach Szczekockich, niewykluczone jednak, że w jej posiadanie weszli już Moskorzewscy, występujący tam w późniejszych przekazach źródłowych, począwszy od lat sześćdziesiątych XVI wieku. W roku 1629, jako dziedzic tej miejscowości występuje Sebastian Pawiński, a w roku 1674 – Nekanda Trepka Żegota. W latach osiemdziesiątych XVIII wieku Chlewska Wola należała do dwóch właścicieli, do Stanisława Rothermunda i do rodziny Roratyńskich.
Dworek w Chlewskiej Woli – tyle pozostało
W okresie postania styczniowego właściciele Chlewskiej Woli i mieszkająca tam ludność nie tylko wykazywała dużą sympatię dla tego zrywu narodowego, ale przez dłuższy czas gościła tam oddział Zygmunta Chmielińskiego. O drugim pobycie oddziału powstańczego w tej wsi pisze w swoich wspomnieniach Jan Newlin Mazaraki:
„Lud wiejski w tej włości, znając nas już z poprzedniego pobytu, zaprzyjaźniony szczerze z nami wyległ tłumnie na nasze przyjęcie, rozrywając formalnie żołnierzy do swoich domów, a każdy gospodarz czułby się pokrzywdzony, gdyby u niego nie stał kwaterą żołnierz. Było to już po żniwach [1863 r.], więc chleba miał każdy dostatek, dzielili się też nim z nami chętnie i żywili braci dostatnio; w niejednej chacie stał inteligentny i wykształcony syn szlachecki, takie zbliżenie się do ludu zostawiło pewnie na długo niezatarte piętno dobrego i wywarło wpływ silny oraz wpoiło dobre zasady w poczciwy ten lud. Zaraz też gospodarze kolejno szli na wedety, by nam dać wypocząć, zaś kobiety ich prały naszą bieliznę i naprawiały podarte odzienie – słowem, znaleźliśmy się tak prawdziwie, jak swoi u swich.”
Aleja Kasztanowa w Chlewskiej Woli
Z końcem lat siedemdziesiątych XIX wieku Chlewska Wola miała 400 mórg gruntów ornych dworskich, a włościańskich jedynie 167, lasów dwór miał 550 mórg, a chłopi 43 morgi. Dwór posiadał też 89 mórg pastwisk i 31 mórg różnych nieużytków, chłopskich nieużytków natomiast było tylko 3 morgi. Ogólny obszar wsi obejmował 1283 morgi.
Ludność poza rolnictwem zajmowała się wyrabianiem smoły. Wytapiano ją w dołach ziemnych wykładanych glinokrzemianami sodowo – wapiennymi.
Spis ludności z 1931 roku podaje, że mieszkało tam 667 osób. W roku 1938 wieś liczyła 717 osób i 135 domów, a w roku 2004 – 285 osób i 106 domów.
Wieś zajmuje 786,60 ha, z czego na grunty orne przypada nieco ponad 457 ha, na użytki zielone 37,64 ha, na lasy 244,45 ha i na grunty pozostałe nieco ponad 47,50 ha.
Źródło:
- Słownik Geograficzno – Historyczny Powiatu Włoszczowskiego, praca zbiorowa pod redakcją Stanisława Janaczka, Włoszczowa 2005.
