Pierwsza pisemna wzmianka o Chlewicach pochodzi z roku 1373, ale wieś istniała już wcześniej, przynależąc do parafii dzierzgowskiej. W roku 1385 dziedzicem wsi był znany możnowładca małopolski Spytek z Melsztyna. W roku 1390 Władysław Jagiełło, a roku następnym także królowa Jadwiga, potwierdzili Spytkowic posiadanie Chlewic oraz innych rozległych dóbr.
Za czasów Pawła Odrowąża, to jest w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych XV wieku, Chlewice oprócz folwarku i łanów chłopskich miały 2 karczmy wyposażone, ziemie orną, 2 młyny i zagrody chłopskie bez roli.
W początkach tego wieku mieli tam swoje gospodarstwa kmieci, między innymi Jawko i Jan Babniewic, a w połowie wieku: Stahyno, Tomasz, Gawronek, Maczossek, Kusch, Dobrosch, Jawyen i Jan Czarny.
Według spisu poborowego z roku 1508 wieś liczyła 5 łanów ziemi.
Pod koniec XVI wieku w Chlewicach odnotowano istnienie szkoły parafialnej. Kierował nią wtedy Mikołaj z Piotrkowic, a w początkach XVII wieku bliżej nieznany Piotr. Nauczyciele ci posiadali dom z ogrodem, łąkę i otrzymywali rocznie niewielką pensję.
Pałac Potockich z XIX w. w Chlewicach
Na przełomie XVII i XVIII wieku Chlewice odziedziczyli synowie Mikołaja Melchiora Michałowskiego: ksiądz Mikołaj i Józef, a od roku 1708 już tylko ten drugi. Po jego śmierci w roku 1755 Chlewice i niedaleką Słupię miał Antoni Michałowski, generał, zmarły bezpotomnie w roku 1802. Majątek po nim odziedziczyła jego druga żona Józefa Michałowska, która zmarła w roku 1830. Od roku 1812 trzecią część Chlewic posiadał Franciszek Dobiecki a pozostałe części przypadły Adamowi Przerembskiemu.
W roku 1824 całe Chlewice należały do Dobieckich, a od nich nabył je Jan Kanty Karski. Zmarł on w 1864 roku i wówczas wieś odziedziczyła jego córka Emilia. Emilia i jej mąż zadłużyli dobra chlewickie i jako takie w roku 1876 wystawione zostały na licytację. Nabyli je wówczas Potoccy. W tym czasie wieś liczyła 2573 morgi, dwór miał ich 586, a chłopi o 3 morgi mniej. Las liczący 1350 mórg należał do dworu, dworskie nieużytki natomiast obejmowały 45 mórg, a chłopskie – 9 mórg.
Aleja Kasztanowa – Park w Chlewicach
Charakteryzując tę wieś w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego zapisano, między innymi: ”Ziemia urodzajna; pszenica i rzepak dobrze się udają .(…) Lasy przeważnie dębowe, obecnie bardzo zniszczone. Po nizinach i piaskach rośnie niskopienna sosna. (…) Lud, oprócz roli zajmuje się obróbką drzewa w lasach, oraz furmanieniem do kolei.” Z zakładów przemysłowych wymieniano tam dwa młyny i tartak na Nidzie oraz smolarnię i cegielnię.
Figurka Św. Floriana w Chlewicach
W roku 1827 miały 279 mieszkańców i 26 domów, a na początku lat osiemdziesiątych tamtego wieku 58 gospodarstw chłopskich i 667 mieszkańców.
W roku 1931 wieś liczyła 1539 osób, a już siedem lat później było tam 1615 mieszkańców w 363 domach. Wieś posiadała też wtedy szkołę powszechną sześcioklasową. W roku 2004 mieszkańców było – 399, a domów – 158.
Pałac Potockich z XIX w, obecnie jest własnością prywatną, popadającą w ruinę, niegdyś mieściła się tu szkoła podstawowa. Pozostałości parku dworskiego wyciętego w 1945r.
Od pierwszego stycznia 2005 roku Chlewice powiększyły się o – Kolonię Chlewską. Od tej pory obydwie te miejscowości stanowią już jedną – Chlewice. Nadal jednak funkcjonują w nich dwa odrębne sołectwa. Podział ten wprowadzono zapewne w latach pięćdziesiątych XX wieku, kiedy tworzono gromadzkie rady narodowe.
Obecnie w Chlewicach ma siedzibę Gminny Dom Kultury i swój oddział włoszczowski Bank Spółdzielczy. Działa tam również założona w roku 1923 Ochotnicza Straż Pożarna, włączona obecnie do Krajowego Systemu Ratowniczo – Gaśniczego. Wieś posiada również szkołę podstawową, przedszkole, aptekę oraz 5 sklepów, w tym 3 spożywcze.
Źródło:
- Słownik Geograficzno – Historyczny Powiatu Włoszczowskiego, praca zbiorowa pod redakcją Stanisława Janaczka, Włoszczowa 2005.
- Historyczny opis kościołów, miast, zabytków, pamiątek w powiecie włoszczowskim – Jan Wiśniewski, Kielce 2000r.
